promenada

Zamknięty szyk, znudzone myśli,

Autystycznych pragnień bilety podarte.

Walizka rozpakowanych nadziei o snach,

Snach, w których umieram.

Wbij igłę, przebij ją,

Zabij ją,

Wydrzyj ze mnie ślady.

Zima, której końca nie ma, brak promieni promenady.

Złoty strzał, martwy ciąg w kościelnych salkach zduszę ją.